Still Alive!

Na een maand ploeteren, leuke dingen doen, en ‘zie-je-later’ zeggen tegen vele mensen, heb ik eindelijk tijd gevonden om weer een blog te schrijven. Sorry dat het zo lang heeft moeten duren, maar zelfs in Australië schijnt tijd schaars te zijn. Voordat ik begin wil ik graag weer een aantal mensen bedanken voor de mooie kaarten en brieven die ik weer heb gehad, zeker met in het achterhoofd het vertrek van mijn vrienden hier, is het altijd weer mooi om te zien dat er thuis ook nog aan mij gedacht wordt. Dus bij deze; familie van der Bom, pap, mam, Coen & Marja, Marijke & Ton, oma van Viegen, oma Verhoeven, Bart, en tante Diny, bedankt!

Verder wil ik Dirk nog even bedanken voor zijn geweldige pakketje, de meiden en ik hebben er een mooie filmavond van gemaakt, het was geweldig ;). Ramon (en Dirk) ook bedankt voor het pakketje; eindelijk weer een goede telefoon waarmee ik kan bellen, natuurlijk de oranje spullen, de drop (die niemand hier lust, beter voor mij dus), en de films (vooral de Nederlandse met engelse ondertiteling waren top!). Dan uiteindelijk mijn ouders nog, voor een pakketje voor met kleren, oranje spullen, stroopwafels, en zuurkool & worst. Jammer dat alles naar de zuurkool stonk, maar heb alles met liefde gewassen.

Het eerste goede bericht dat ik vanuit hier naar Nederland kan sturen is dat mijn semester er sinds afgelopen maandag opzit. Na vorige week drie examens te hebben gehad, was het maandag tijd voor mijn laatste examen en daarna natuurlijk tijd om dit te vieren. Qua studie is alles helemaal goed gegaan, de laatste essays en presentaties die ik heb moeten doen heb ik allemaal goed afgesloten en het ziet er naar uit dat ik dit semester met aardige cijfers zal gaan halen. De examens waren dan ook niet al te moeilijk, maar aangezien het in essayvorm was, dacht mijn vermoeide hand daar na een tijdje anders over. Verder heb ik me alweer ingeschreven voor het volgende semester waar de volgende vakken op de programma staan; Integrated marketing communications, market research, entrepreneurship, en ik moet nog kiezen uit óf retail branding, óf services marketing. 26 juli is het de bedoeling dat alles weer gaat starten, dus heb nog een kleine maand vakantie.

Tussen het studeren door ben ik, zoals ik al had aangekongigd, een aantal dagen naar Melbourne gegaan. Samen met Shannon en Kylie hebben we op zaterdag het vliegtuig gepakt om een kleine anderhalf uur later aan te komen. Aangezien de winter hier een aantal weken aan de gang is en het in Melbourne over het algemeen iets kouder is (lees: +/- 10 graden), kon ik mooi gebruik maken van mijn winterjas, waarvan ik nooit had verwacht dat ik die in Australië ooit nodig zou hebben. Wat me al snel opviel is dat Melbourne een wat meer Europese stad is, waar erg veel sfeer hangt. Veel oude gebouwen tussen de nieuwbouw in en oude trams die door de straten rijden bepalen het straatbeeld en de stad is wel een (klein) beetje te vergelijken met San Fransisco.

De eerste dag hebben we eerst, nadat we ons hostel hadden opgezocht, de stad een beetje verkent en veel foto’s gemaakt. ’s Avonds hebben we nog gezellig wat gedronken in het hostel en hebben we mensen ontmoet die van plan waren om de Great Ocean Road te gaan rijden. Dus meteen afgesproken om dat met zijn vijfen een auto te huren en maandag deze trip te maken.

Na een wat korte nacht zijn we de volgende ochtend naar de exhibition centre van Melbourne gegaan, omdat daar de food & wine show zou zijn en ook nog eens de fotografiebeurs (de australische versie van de ZoomExperience). Voordat ik hierover vertel, moet ik toch nog eventjes iets kwijt over Shannon. Ik heb namelijk nog nooit iemand ontmoet met zoveel geluk. Zij is degene die altijd prijs heeft met lotterijen, zij is degene die altijd met meer geld terug komt uit een casino, zij is degene die altijd en overal gratis dingen weet te versieren en ga zo maar door. Normaal gesproken is dit vrij irritant, maar dit weekend hebben Kylie en ik mooi mee mogen profiteren van het geluk. Buiten het feit dat we nergens voor een rood stoplicht hebben hoeven wachten, was het eerste moment van geluk bij de entree van de food & wine show. Normaal gesproken betaald men daar 28 dollar voor, ware het niet dat er ineens een aardige mevrouw opdook die nog drie vrij kaartjes over had, of wij die misschien wilden hebben. Eenmaal binnengekomen bleek er een show te zijn van Matt Moran, de Australische Jamie Oliver, waar men normaal gesproken ook 28 dollar voor moest betalen. Natuurlijk kwamen we weer iemand tegen met vrijkaartjes, waardoor we ook deze show gratis konden zien. Het mooie was dat ik met twee (bijna) vegatarische meiden uiteindelijk naar een show zat te kijken waar een hele lam werd geslacht, ook mooi om eens mee te maken.

Verder hebben we in de ochtend dan eerst de food en wine show helemaal gezien, veel wijn/bier geproeft en veel verschillende dingen gegeten, om vervolgens naar de fotografiebeurs te gaan. Hier was uiteraard ook Nikon aanwezig, maar ik moet zeggen dat het allemaal wat kleiner was aangepakt dan we in Nederland doen. Het was in ieder geval wel de moeite waard en na een aantal goodies gescoord te hebben zijn we weg gegaan en hebben we de tram gepakt richting de Victoria markets. Dit is een markt die zes dagen per week open is en het is beroemd over heel Australië aangezien je er heel goedkoop inkopen kan doen, van kleren tot aan groenten en fruit. De meiden konden zich dus hier weer mooi uitleven.

De volgende dag hebben we vroeg een auto gehuurd en met zijn vijfen (Shannon, Kylie, Laura (Engeland), en Steffen (Duitsland)) de Great Ocean Road afgereden. Deze weg kronkelt zich helemaal langs de oceaan door de bergen heen waardoor je om de haverklap een supermooi uitzicht hebt. Vanaf Melbourne is het ongeveer anderhalf uur om bij Torquay te komen, waar de great ocean road begint, en dan duurt het nog ongeveer twee en een half uur om bij de Twaalf Apostelen te komen. Onderweg natuurlijk veel foto’s gemaakt en een aantal keer gestopt om van het mooie uitzicht te genieten. Uiteindelijk dus de Twaalf Apostelen bereikt, een rotsformatie in de oceaan, om de laatste foto’s te maken. Hierna heb ik zowaar het stuur overgenomen van Laura en iedereen weer veilig in Melbourne gekregen. De volgende dag hebben we nog even ontbeten in Melbourne en zijn we weer het vliegtuig ingestapt, op weg om weer aan de slag te gaan voor de studie.
Vorige week dinsdag ben ik samen met Dorothy, een vriendin van Shannon die voor een aantal weken over was, de zee op gegaan om walvissen te gaan bekijken. Iedereen die de film ‘Finding Nemo’ heeft gezien, heeft wel van de ‘East Australian Current’ gehoord. Nu is het zo dat deze langs Surfers Paradise loopt en van mei tot november is het seizoen dat de walvissen zich van Antartica naar de warmere Australische water begeven. Het was wat moeilijk om de walvissen goed op de foto te krijgen, aangezien wanneer we bijvoorbeeld recht voor ons keken er ineens twee walvissen rechts van ons opsprongen en we dus geen tijd hadden om een foto te maken. Maar het enige wat ik kan zeggen is bekijk de foto’s maar, dan snap je dat ik een mooie dag heb gehad.

Voor de rest valt er niet veel te vertellen, behalve dat iedereen zo langzamerhand zijn weg weer naar huis heeft gevonden. Twee weken geleden is eerst Darielle vertrokken en heb ik een aantal dagen later Katie en Dana op het vliegveld gezet. Vervolgens zijn afgelopen week Shannon, Rachel, Kylie, Laura, Meaghan, Dylan, Logan en Sean hun gevolgd, dus kan wel zeggen dat het hier nu wat stiller is geworden. Komende woensdag zullen Christine en Angie naar huis gaan en heb ik heel even het rijk voor mij alleen. De volgende komt namelijk mijn eerste nieuwe huisgenoot alweer, en dat is Anne, inderdaad de meid uit Nederland. Verder komen er over twee weken nog 2 jongens en een meid, dus ben ik eindelijk in de meerderheid!
De komende week voornamelijk hier een beetje opruimen aangezien ik de 6e richting Sydney vlieg om eerst Lotte op te zoeken en daarna, de 7e, mijn zusje te verwelkomen in Australië! We blijven dan eerst een aantal dagen in Sydney om alles daar te zien om de 10e het vliegtuig te pakken richting Christchurch, op het zuid-eiland van Nieuw Zeeland. Daar zullen we dan een dag blijven om vervolgens met de auto richting Queenstown te vertrekken. Hier blijven we dan weer 3 daagjes, gaan we hopelijk skieën, en ga ik heel misschien nog de een-na-hoogste bungy-jump van de wereld doen. Hierna rijden we naar Greymouth om nog een aantal dagen bij een vriendin te blijven en de west-kust van Nieuw-Zeeland te zien. De 18e vliegen we dan weer terug om vervolgens, waar Marieke dan nog tot de 30e blijft. Een druk schema dus, maar kijk er erg naar uit!

Misschien kan ik Marieke wel overhalen om mijn volgende verslag te schrijven, zodat jullie allemaal niet zo lang hoeven te wachten! Nu ga ik me weer klaar maken voor mijn laatste etentje met Christine en Angie. Heb ze zowaar kunnen overtuigen van de typische Nederlandse keuken, en ga vanavond dus gestampte aardappelen, met rode kool/appelen en worst eten, om vervolgens af te sluiten met thee/koffie met een stroopwafel. De rest van de avond toe leven naar de wedstrijd van Nederland die om 12 uur begint. Zoals je ziet is ons hele appartement helemaal Nederland-minded dus aan de support uit Australië zal het niet liggen. Tot de volgende keer!
Overigens zijn de foto’s te vinden op:

Melbourne: http://picasaweb.google.com.au/PvViegen/Melbourne

Walvis kijken: http://picasaweb.google.com.au/PvViegen/Whalewatching