24 days of summer, autumn, winter, and spring (II)

Zoals jullie natuurlijk al van mij gewend waren, is ‘later in de week’, drie weken later geworden. Maar uiteindelijk dan hier toch nog het vervolg van Marieke haar bezoek aan Australië. Voordat ik begin te vertellen over onze avonturen in de Gold Coast, moet ik toch nog eventjes iets recht zetten met betrekking tot het gerucht dat ik in Christchurch de kroeg uit zou zijn gezet. Om eerlijk te zijn, Marieke had gelijk. Officieel gezien ben ik de kroeg uitgezet omdat de ‘bouncer’ dacht dat ik ‘too intoxicated’ was. Nu kan ik dat verhaal wel wat duidelijker maken om zo mijn naam ietwat te zuiveren. Na mijn 3e biertje te hebben gedronken werd het mijn blaas ietwat te veel en excuseerde ik de meiden om mijn weg naar het toilet te vinden. Een combinatie van mijn motorische tekort komingen, mijn gebrek aan balans en de aanwezigheid van andere mensen die wel dronken waren en in mijn (rechte) weg richting het toilet stonden, zorgde ervoor dat ik wat bochten nodig had om bij mijn plaats van bestemming te komen. Hier werd ik dus tegengehouden door een vriendelijke meneer, die vond dat ik teveel bochten nodig had om bij de wc te komen, en daarom tot de conclusie was gekomen dat ik teveel op had. Er viel niets te regelen en het feit dat ik nog perfect in een andere taal kon spreken werd ook niet meegewogen, wat dus resulteerde in de verwijdering van de van Viegen’s uit Shooter’s in Christchurch. De reden dat ik dit even snel uitleg is omdat ik straks nog eventjes iets over Marieke wil vertellen, maar daar moet ik natuurlijk wel ‘credit’ voor opbouwen, dus bij deze is dat gedaan.

Nu, terug naar de de altijd zonnige Gold Coast, die iets minder zonnig blijkt als er een van Viegen overkomt. Hoewel de temperatuur zo’n 15 graden hoger lag dan we gewend waren in Nieuw-Zeeland, waren het vooral de wolken die het luchtruim vulden. Nadat we anderhalf uur in de bus hebben gezeten, zijn we ’s avonds in mijn apartement aangekomen en konden we meteen mijn nieuwe roommates begroeten. Eindelijk kan ik zeggen dat ik in de meerderheid ben met twee andere mannen vs. twee dames. Andrew komt uit New Jersey en gaat naar dezelfde universiteit als Katie (mijn vorige roommate), dus ‘a small world after all’. Dan hebben we Hunter, een beetje een ‘redneck’ (woont op een boerderij, jaagt, etc.) uit North Carolina. Nikki komt uit Chicago en dan hebben we nog Anne uit Nederland, maar als het goed is, is zij jullie al wel bekend.

De dag na onze aankomst in de Gold Coast zijn Marieke en ik samen met Christian (duitse vriend) en Mikaela (zweedse vriendin) naar Burgleigh Heads gegaan om daar te proberen golfen. Met mijn motoriek en Marieke ‘just being Marieke’ kunnen jullie je al wel voorstellen hoe dat eruit zal hebben gezien; een afwisseling tussen geweldige slagen en af en toe een wat mindere slag. De uitkomst op een 9 hole, allebei 90 gescoord, ongeveer 15 ballen kwijtgeraakt (water, water, snelweg, buren, water, water, en nog eens water), en vooral een hele leuke middag gehad. Na het golfen zijn we weer richting huis gegaan, aangezien er een feestje te wachten stond, want o-week (II) was weer begonnen. De o-week was eigenlijk een beetje hetzelfde als degene die we aan het begin van het jaar hebben gehad. Zo waren er een aantal thema-feesten en werd er afgesloten met een boat-cruise op vrijdag. Hier hebben we dan ook weer veel mensen ontmoet en hebben we ons dus wel kunnen vermaken.

De volgende dagen was het voornamelijk een beetje luieren, zijn we Surfers Paradise in geweest, en heb ik Marieke kennis laten maken met ‘Ladies Night’ (de gratis bus richting surfers, inclusief gratis entree tot Sincity en gratis drinken voor de meiden). Na deze ‘turbulente’ dagen, zijn Marieke en ik op donderdag in de bus gestapt om richting Byron Bay te gaan. Hier werden we vervolgens opgehaald met een limousine om afgezet te worden in de buurt van het vliegveld van Byron Bay. Je voelt het al aankomen, en waarschijnlijk heeft Marieke het al tegen iedereen verteld, maar er stond weer een sprong uit een vliegtuig op het programma. Voor Marieke de eerste keer, voor mij de tweede, maar niet minder spannend moet ik zeggen. Hoewel we aardig relaxed richting het vliegveld reden, werd bij mij de spanning toch wel enigszins opgebouwd toen de instructeur vertelde dat hij mij tijdens de vrije val een aantal bewegingen zou gaan leren en ik mijn eigen parachute moest openen. Uiteindelijk sprong Marieke, die veel te kalm was, als eerste het vliegtuig uit, waarna het mijn beurt was. Mijn vorige sprong was op 10,000 feet (3 km) en nu sprongen we op 14,000 feet (4.3 km) het vliegtuig uit, dus was de vrije val meteen een stuk langer. Na weer veilig geland te zijn, en het noodzakelijk telefoontje naar huis gepleegd te hebben, zijn we weer met de limousine naar Byron Bay gebracht om hier nog een aantal uur door te brengen. Hoewel Marieke me hiervoor zal gaan haten, kunnen jullie hier de video vinden van haar sprong:
http://www.goskydive.com.au/video-player.php?id=3448 (Als het niet lukt, moet je even op gallery klikken en vervolgens Marieke en van Viegen invullen).

Op zaterdag zijn we ’s avonds naar vrienden in Surfers gegaan, aangezien we moesten vieren dat iedereen weer terug was van zijn of haar vakantie. Marieke heeft zo dus ook meteen al mijn vrienden hier kunnen ontmoeten en heeft hier gelukkig goede herinneringen aan overgehouden. De vraag is alleen, of ze deze specifieke avond überhaupt nog wel kan herinneren. Het bleek namelijk een avondje waar de drankspellen het beeld bepaalden en dit bleek Marieke niet erg goed te kunnen hebben. Na een potje ‘Ring of Fire’ (Kingzen in Nederland) was het ‘Pest de dealer’ (Voor pest wordt eigenlijk een ander woord gebruikt, maar dat zal ik hier maar niet gebruiken) dat Marieke de das omdeed. De dealer krijgt in dit spel namelijk een stok kaarten, waarna iedereen mag raden welke kaart er zal worden omgedraait. Na de eerste keer raden, kijkt de dealer welke kaart het is en zegt dan of het hoger of lager is, waarna de ander nog een keer mag raden. Als dit weer fout is, moet diegene evenveel slokken van zijn drank nemen als het aantal kaarten dat hij ernaast zit. Maar als het goed is, moet de dealer het aantal slokken nemen dat de kaart waard it. Voor een 10 bijvoorbeeld, moet de dealer 10 slokken nemen. Zoals je waarschijnlijk al verwacht, was het Marieke (en daarna ik) die voornamelijk ‘gePest’ werd, en na een aantal keer een goed gerade koning in haar handen te hebben gehad, in combinatie met de effecten van Goon, was het Marieke die erachter kwam dat ze toch wel aardig wat gedronken had. Uiteindelijk resulteerde dat in niet nader te noemen gebeurtenissen, en hebben we voordat we zijn gaan stappen, Marieke maar op bed gelegd. Het spel staat nu dan ook wel bekend als ‘Pest de Nederlanders’.

De maandag hierna zijn we samen een dagje naar het Koala reservaat in Brisbane gegaan en hebben we natuurlijk de onvermijdelijke foto gemaakt. Verder hebben we hier ook nog lekker rondgehuppeld met de kangoeroes, wat Marieke haar Australië verhaal natuurlijk helemaal compleet heeft gemaakt. Hierna zijn we nog even Brisbane ingegaan, om vervolgens weer naar huis toe te gaan. Thuis aangekomen moest ik eventjes aan de slag voor mijn studie, aangezien deze week mijn eerste colleges alweer begonnen. Dit semester heb ik weer vier vakken; op dinsdag heb ik Retail Branding & Innovation, op donderdag heb ik Entrepreneurial Innovation Marketing en Market Research, en vier keer in dit semester heb ik Integrated Marketing Communication op een zaterdag. Mijn vorige semester heb ik overigens goed afgesloten, met Distinctions voor Strategic Marketing, Branding, en Advanced Consumer Decision-Making, en een High Distinction voor International Market Strategies and Operations. Als je dat in cijfers zou moeten vertalen heb ik vorig semester een gemiddelde van een 6.25 van de 7 gehaald, oftewel in Nederland zou dat een gemiddelde zijn van 8.9.

De rest van de week heb ik dus helaas wat aan mijn studies moeten doen en hebben Marieke en ik niet zoveel meer kunnen ondernemen. Wel zijn we donderdag nog de onvermijdelijke Tav gegaan en hadden we hier in ons appartement een pre-party met zo’n 30 mensen. Hier heeft Marieke onder andere kennis gemaakt met Goon/Beerpong, en heeft ze kunnen aanschouwen dat haar broer nog steeds danstalent heeft. Vrijdagochtend is Marieke met Noorse vrienden van Noorse vrienden van mij (om het makkelijk te maken) nog de zee op gegaan om walvissen te gaan spotten, wat helaas in een teleurstelling eindigde. ’s Middags ben ik haar op gaan zoeken in Surfers Paradise en zijn we wat winkels afgelopen om nog wat souveniers te kopen. Toevallig kwamen we Hunter en Andrew hier ook tegen die van plan waren om wat te gaan surfen. We zijn toen snel naar een surfshop gelopen om voor Marieke een wetsuit en een surfboard te huren, en zo heeft Marieke uiteindelijk in een vakantie geskied en gesurft.

Zaterdag was het dan zover, tijd voor Marieke om weer richting Nederland te vertrekken. Gelukkig was Christian zo aardig om haar af te zetten op het vliegveld, zodat er tenminste geen gedoe was met het openbaar vervoer. Hoewel het na een aantal dagen voor mij al heel normaal was om mijn zusje gewoon weer dichtbij te hebben, merk ik nu toch wel dat het echt heel speciaal was dat ze hier was. Iedereen vraagt ook nog steeds naar haar en ik vind het voornamelijk heel erg leuk dat ze mijn leven en ook mijn vrienden hier nu kent. Nieuw-Zeeland was natuurlijk het mooiste van onze hele reis, maar alles bij elkaar genomen vond ik het echt super om deze vakantie met mijn zusje door te brengen.

Nadat Marieke weer veilig in Nederland is geland zijn er hier ook nog wel een aantal dingen gebeurt. Zo is mijn semester weer in volle gang en zou ik nu moeten studeren voor een tentamen dat ik morgen heb. Inderdaad, het schrijven van deze blog kan je ook wel als studieontwijkend gedrag bestempelen. De afgelopen drie weken hebben we voornamelijk veel gesurft, ben ik zo ongeveer elke week gaan golfen en hebben we nog een aantal hele leuke feestjes gehad. Helaas blijkt het zo te zijn dat je hier in Australië niet je rugzak met boardies etc. erin op het strand moet laten liggen als je gaat surfen, want inderdaad, deze naïve jongen uit Standdaarbuiten, raakte zo verlost van zijn trouwe rugzak. Wat leukere dingen waren de feestjes. De eerste was ‘Race Day’, een dag waar heel veel mensen van de universiteit naar de paardenracen gingen om hier te ‘socializen’. Uiteindelijk natuurlijk niets gewonnen, maar voornamelijk weer een erg leuke dag gehad. Verder stond er een surprise-party voor christian op het programma met een Mexicaans thema. Veel tequila, corona’s, pocho’s en natuurlijk sombrero’s zorgden weer voor een mooie avond.

Voor de komende tijd staan er weer een aantal dingen op het programma. Eerst morgen dus een tentamen en daarna op zaterdag hebben we de Olympische Spelen. We gaan hier het met een groep vrienden in teams van het Zuidelijk en Noordelijk halfrond tegen elkaar opnemen in voetbal, rugby, cricket en brännboll (een Zweedse kruising tussen baseball en cricket). Verder heb ik eind september een week vrij en de vraag is nog even wat ik dan ga doen. De keuze is eigenlijk tussen een trip naar Tasmania, de Outback (Uluru), Perth, of een surfen met wat vrienden in Noosa. Ook ben ik ‘druk’ bezig met het plannen van de trip met mijn ouders die eind november in Melbourne aan zullen komen. De planning is dat we eerst Melbourne gaan bekijken, daarna de Great Ocean Road doen, om vervolgens naar Grampains National Park te gaan. Hierna vliegen we weer van Melbourne naar Cairns toe en zullen we in ongeveer twaalf dagen naar de Gold Coast rijden. Mijn ouders zullen dan weer de 17e richting Nederland vliegen en voor mij zal het avontuur een dag later over zijn, want....... .....18 december pak ik het vliegtuig om 19 december om 7 uur ’s ochtends in Brussel aan te komen. Nog een aantal maandjes dus, maar nog veel dingen te doen! Ik hou jullie op de hoogte.

Cheers Peter

P.s. alle foto’s zijn voor het gemak te vinden op: http://picasaweb.google.com.au/PvViegen/GoldCoastMarieke