24 days of summer, autumn, winter, and spring (I)

Na het herfstachtige weer in Sydney, zijn Marieke en ik op het vliegtuig richting Christchurch gestapt om vanuit daar Nieuw Zeeland te gaan verkennen. Na ’s nachts bij ons hostel te zijn aangekomen, zijn we de volgende dag vroeg (lees:rond een uur of 11) de ‘stad’ ingegaan om te kijken wat het ons te bieden had. Het eerste doel was natuurlijk het vinden van een pub waar de volgende dag om half 7 ’s ochtends de WK-finale uitgezonden zou worden. Deze pub, ‘bailies’ genaamd, was snel gevonden waardoor we de rest van de dag te tijd hadden om Christchurch te verkennen. Christchurch is de grootste stad (vergelijkbaar met breda) van het zuid-eiland van Nieuw Zeeland, en lijkt erg veel op een engels/schots stadje.

De volgende dag dus vroeg opgestaan om de jongens van Oranje aan te moedigen, waardoor we, zonder de avond ervoor gedronken te hebben, de hele dag met een kater hebben rond gelopen. Gelukkig werd deze kater verzacht door al het moois dat Nieuw Zeeland te bieden heeft. De geweldige natuur die we op onze 8 uur durende trip naar Queenstown mochten aanschouwen vergoedde dan ook heel veel.

Eenmaal aangekomen in Queenstown, lijkt het veel weg te hebben van een Amerikaans ski-stadje. Niet dat ik daar ooit geweest ben, maar ach, we kennen ze allemaal wel van de films. In Queenstown zouden we drie nachten blijven, zodat we er twee volle dagen konden doorbrengen. De eerste dag zijn we in de ochtend weer de auto in gestapt om een vier uur durende trip naar Milford Sound te ondernemen. Milford Sound is een fjord in het zuid westen van Nieuw Zeeland’s zuid eiland, en wanneer je denkt dat Standdaarbuiten in de ‘middle of nowhere’ ligt, dan ben je hier dus nog nooit geweest. Schijnbaar staat er ongeveer 120 kilometer voor Milford Sound, dat er geen petrol te krijgen is; een bord dat ik natuurlijk weer over het hoofd zie. Vijftien kilometer voor Milford Sound, begint natuurlijk mijn benzine-lampje te branden, en stranden we dus zonder petrol in ‘the middle of nowhere’. Gelukkig blijkt er wél een benzine-station te zijn, maar aangezien daar alleen met creditcard betaald kon worden, schoten we er nog niets mee op. Na een tijd andere toeristen te hebben aangesproken, hadden we eindelijk een creditcard in handen waarmee we weer wat voeding voor de auto konden komen. Al met al, alles dus toch nog goed gekomen, en ik moet zeggen dat de rit naar Milford Sound, de mooiste rit is geweest die ik ooit heb gereden.

De laaste dag in Queenstown heb ik eindelijk Marieke zo ver gekregen om de latten onder haar voeten te binden en zijn we dus gaan skieën in het Cardrona skigebied, zo’n anderhalf uur rijden van Queenstown vandaan. Voor de eerste keer ging het Marieke zeker niet slecht af en ik zag zelfs af en toe dat ze het nog naar haar zin had ook. Het skieën in Nieuw Zeeland is zeker niet te vergelijken met de Alpen in Europa, maar het was zeker gaaf om een keer aan de andere kant van de wereld op de latten te staan.

Na de derde nacht in Queentown zijn we ’s ochtends vroeg weer de auto ingestapt om naar Greymouth, een stadje in het noord westen van Nieuw Zeeland, te rijden. Onderweg zijn we nog even gestopt in Wanaka, waar we even gelunched hebben en vervolgens puzzle-world hebben bezocht. Hier vond je, zoals de naam al aangeeft, allerlei rare puzzels en illusies, zoals je in de foto’s wel kan zien. Hierna hebben we onze reis vervolgt om rond 7 uur ’s avonds in Greymouth aan te komen. Hier zouden we Claire Morgan weet zien; een vriendin van vroeger die 7 jaar geleden naar Nieuw Zeeland is verhuist. De daaropvolgende twee dagen hebben we bij Claire, haar man Scott, en haar twee kinderen (Ruby en Vincent), doorgebracht. Claire heeft ons deze dagen onder andere Pancake Rocks laten zien en we hebben natuurlijk kennis kunnen maken met haar gezin. Heel erg leuk om te zien dat iemand die je zo lang niet meer hebt gezien een heel ander leven heeft, maar nog steeds hetzelfde is gebleven.

Na de dagen bij Claire zijn we terug gereden naar Christchurch om daar nog een laatste avond door te brengen met Sarah, de zus van Claire en een ‘oude’ vriendin/klasgenoot van Marieke. Ook hier hetzelfde verhaal, na een avondje stappen, was het net alsof die 7 jaar er niet zijn geweest. De volgende ochtend zijn we vervolgens naar het vliegveld gegaan om het winterse en koude Nieuw Zeeland achter ons te laten en de zomerse en ‘warme’ Gold Coast op te zoeken. Na 8 dagen en ongeveer 2000 kilometer rijden, kan ik wel zeggen dat het land van Lord of the Rings, het mooiste land is waar ik tot nu toe ben geweest. Elk moment wil je de auto wel uitstappen om foto’s te maken van het mooie landschap, dat enorm verschillend kan zijn. 8 dagen is dan ook niet genoeg om alles van Nieuw Zeeland te zien.

Aangezien het verslag een beetje te lang gaat worden als ik ook over Marieke’s bezoek aan de Gold Coast ga vertellen, stop ik hier even, om later in de week het vervolg te ‘posten’. Dan zal ik onder andere vertellen over mijn nieuwe huisgenoten en de vele nieuwe dingen waar Marieke aan geïntroduceerd is.

De foto’s zijn te zien op: http://picasaweb.google.com.au/PvViegen/NieuwZeeland

Tot snel!
Peter