I Love Bea

Na een kleine maand heb ik toch eindelijk weer tijd gevonden wat op ‘papier’ te zetten. Aangezien de meiden dit weekend allemaal weg zijn, heb ik het huis voor mezelf, en is de rust enigszins wedergekeerd.

Afgelopen weken ben ik overigens overstelpt met allerlei ‘ouderwetse’ kaarten uit Nederland. Het begon op koninginnedag met twee kaarten van mijn vader en een pakketje van Wim en het is tot dusverre ge-eindigd met 5 kaarten gisteren. Dus bij deze: Pap, Mam, Wietske & Richard, Dirk & Brigit, Hans & Sonja, Familie van der Bom, Familie Dubbelman, Rian, Saskia, Roel, Theo, en Wim bedankt!! Verder is het ook altijd leuk de reacties op mijn verslag te lezen, altijd leuk om te weten dat er in de Hollandsche gemeenschap toch af en toe nog aan mij gedacht wordt ;).

De afgelopen maand zijn er toch wel een aantal dingen gebeurt die ik met jullie wil delen. Een aantal dagen na mijn vorige verslag stond er de ‘soccer’-cruise op het programma. Dit was bedoelt om geld binnen te halen voor de club, maar bovenal om een leuke avond te hebben op de Australische wateren. Samen met Katie en Rachel zijn we hier dan ook naartoe gegaan om een feestje te bouwen met onze teamgenoten. Na een drie uur durende cruise met ‘gratis’ drinken en eten, zijn we vervolgens naar het Clockhotel gegaan, de sponsor van de club, om de avond even goed af te sluiten. De rest van het weekend lag prioriteit wat meer bij de studie, aangezien er een aantal essays ingeleverd moesten worden. Zondag overigens niet gevoetbald, aangezien mijn enkel niet erg wilde meewerken. Het team helaas verloren, en er werd zelffs gezegd dat ze niet echt zonder me kunnen, zo kunnen jullie ongeveer wel raden wat het niveau is ;).

De week daarop dus voornamelijk aan de studie, maar gelukkig had ik iets leuks in het vooruitzicht, namelijk Koninginnedag! Aangezien time management nou eenmaal niet mijn beste kwaliteit is ben ik de avond voor de Nederlandse nationale feestdag tot 6 uur doorgegaan om een essay af te krijgen. Uiteindelijk is dit dan ook wel gelukt, maar dat betekende wel dat ik nogal vermoeid het weekend inging. Koninginnedag dus. Op vrijdagavond stond er een feest geplanned in Brisbane, georganiseerd door Dutch Brisbane. Aangezien we natuurlijk wel in de nationale kleuren wilde verschijnen, zijn Katie, Rachel, Mitchell en ik op zoek gegaan naar iets oranjes. Helaas blijkt oranje hier in Australië nou eenmaal niet de populairste kleur te zijn. Uiteindelijk buiten een paar oranje sokken niets kunnen vinden, dus creativiteit was genoodzaakt. Gelukkig heb ik tijdens mijn ‘Zie-je-Later’ feestje een paar hele mooie Hollandsche klompen (sloffen) gehad. Met het vage oranje shirt van verslag 6 (O-Week), een witte broek, en mijn oranje sokken ben ik toen maar op pad gegaan, vooral de Hollansche klompen vielen goed bij de Nederlanders. Samen met Katie en Rachel (ook erg oranje, en met ‘I love Bea’ op hun armen) ben ik dus naar Brisbane gegaan en de bitteballen en Nederlandse muziek waren helemaal top. Overigens ontmoette ik daar ook de meid die met ‘Grenzeloos Verliefd’ op de televisie is geweest en heb eventjes met haar staan praten over het feit dat ze mijn moeder toch wat nerveus heeft gemaakt. De rest van de avond was erg leuk en we zijn om 4 uur weer naar buiten gegaan om wat te eten te halen, om vervolgens nog 2 uur op het treinstation te wachten (ook erg Nederlands) en om 8 uur weer thuis te zijn.

Dit was nog niet het einde van het weekend, het was eigenlijk pas het begin. Heel spontaan hadden we namelijk besloten om op zaterdag richting Byron Bay te gaan, om op zondag een kijkje te gaan nemen op het Mardi-Grass festival in Nimbin. Nog vermoeider dan vrijdag, zijn we dus op de bus gestapt om anderhalf uur later in Byron Bay aan te komen. Byron Bay is een stadje aan het water, waar erg veel backpackers heengaan. Wanneer je in Byron Bay bent lijkt het een beetje alsof je een aantal decennia terug in te tijd gaat, maar ik moet zeggen het is tot nu toe een van de leukste plaatsen waar ik ben geweest. Aangezien we in de namiddag aankwamen, hebben we helaas niet veel van Byron Bay kunnen zien, maar dat staat nog op de planning. Die avond zijn we eerst gaan eten bij Cheeky Monkeys ($4.00 voor een maaltijd!), om vervolgens daar ook de avond af te sluiten. Een erg gave bar, waar iedereen op de tafels danst en helemaal uit hun dak gaan.

De volgende morgen zijn Rachel, Katie en ik in de bus gestapt richting Nimbin. Nimbin is het raarste stadje waar ik ooit ben geweest. Het hele stadje is georienteerd op niets anders dan cannabis, en Mardi-Grass was dan ook een festival bedoelt als spreekbuis om cannabis te legaliseren (voor medische redenen, yeah right ;)). We hebben hier vanalles voorbij zien komen, veel rare dingen gehoord en ik moet zeggen, ik had het niet willen missen. Aangezien foto’s veel meer kunnen zeggen dan woorden, verwijs ik jullie door naar de foto’s van Nimbin om ongeveer een impressie te krijgen van dit rare stadje. Na een heftig weekend was het op maandag weer back to reality, aangezien er nog een aantal projecten afgemaakt moesten worden. Tot vandaag ben ik daar dan ook heerlijk mee aan de slag gegaan en ben nu goed op weg om alles af te krijgen.

Zoals ik al zei, zijn de meiden een weekend weg; Christine en Angie naar Sydney en Katie, Rachel en Meaghan een weekje naar Nieuw-Zeeland. Zodoende dus het hele huis voor mij alleen, opzich wel lekker rustig, maar gezelschap is nooit weg natuurlijk. Dus gisteren met een aantal hier een soort van diner gehad, waarbij ik heb geprobeert een Italiaans gerecht te maken met een vleugje Nederlandse traditie (Lasagna met Nederlandse Spinazie). Iedereen kon het binnen houden, dus in dat opzicht was het een succesvolle avond. Overigens kan ik hier bij de Woolworth (A-H van Australië) af en toe wat Nederlandse spullen kopen, dus zodoende de Nederlandse spinazie. De Amerikanen zijn overigens helemaal gek van stroopwafels, dus die kopen elke week de Woolworth weer leeg.

Vanochtend werd ik wakker gemaakt door een geluid van mijn computer, wat bleek, mijn zusje probeerde me te skypen. Weer leuk om iedereen te zien en te spreken, maar jammer genoeg kreeg ik ook te zien dat iedereen mijn frikandellen opeet. Vervolgens heb ik Coen even gesproken, maar de fout dat ik dacht tussendoor mijn voetbalshirt te kunnen wassen. Terug bij de computer, een klein half uurtje nadat ik mijn shirt in de wasbak had gedaan, hoorde ik nog een kraan lopen. Om even aan te geven dat Peter in Australië zijn onhandigheid (om het beestje maar een naam te geven) niet is verloren; het hele appartement stond blank (zie foto’s). Dus jullie kunnen wel raden wat ik vandaag voornamelijk heb gedaan.

De komende weken staan vooral in het teken van de studie, aangezien er nog 2 essays ingeleverd moeten worden en er drie presentaties op de planning staan. Om toch fris aan de examenperiode te gaan beginnen, ga ik rond 4 juni met Shannon en Kylie een aantal dagen naar Melbourne toe. Hierna heb ik nog een dikke week om te studeren, en heb dan afsluitende examens op 15,16,17 en 21 juni. Hierna zit het eerste semester erop, en wordt het tijd om afscheid te gaan nemen van de Amerikanen, aangezien zij hier maar voor een semester zijn. Gelukkig komt niet veel later mijn zusje richting het land van de kangoeroes. We zullen een aantal dagen Sydney gaan verkennen om vervolgens een weekje richting het koude Nieuw-Zeeland te gaan. Hier gaan we zeer waarschijnlijk Sarah en Claire Morgan (oude bekenden) weer zien, en probeer ik Marieke op de lange latten te krijgen, even kijken of het virus overdraagbaar is. Na een week Nieuw-Zeeland gaan we richting de Gold Coast om een kleine twee weken alles hier in de buurt te verkennen. Weer hele leuke dingen voor de boeg, maar eerst eventjes aan de slag voor de studie.

Helaas is Katie niet erg snel met het uploaden van haar foto’s, zodoende is het aanbod niet heel groot dit keer. Hopelijk kan ik de volgende keer wat meer foto’s laten zien. Ze zijn te vinden op:

http://picasaweb.google.com.au/PvViegen/QDay

en

http://picasaweb.google.com.au/PvViegen/ByronNimbin


Tot de volgende keer!
Groeten Peter